دیدگاه
تاریخ ایران، سرشار از تجربیاتی درخشان است و این راه های رفته همواره در نسلهای آینده نادیده گرفته شده است. تاریخی که نادیده گرفته شود، به ثبت نخواهد رسید و ما ملتی بوده ایم که همواره در نایده گرفتن گذشته های درخشان خود کوشا بوده ایم.
رشد و توسعه کشورها، از هنگامی آغاز شد که انسان امروز باری دیگر زندگی خودش را بازنگری کرد. تفکر به گذشته می تواند آینده ای شکوهمند را ارمغان بیاورد.
هنرمند اصیل محصول بوم و بر خویش است. او بی آنکه بداند بومی می اندیشد و جهانی عمل می کند. از این جهت نامهای بزرگ پدید آمده اند. از رودکی سمرقندی تا مولانا و ابوریحان بیرونی و بیدل دهلوی تا روزگار ما حاج قربان سلیمانی و معرق کاران اصفهان ...
اسلام پیش از مولانا، می تواند داعش پرور باشد و اما اسلام بعد از مولانا قطعاً عقل سرخ پرورش می دهد.
هنر خوب، هنری است که باعث زایش هنری دیگر باشد، چون شعری خوب که راه را برای شعری بهتر آماده می کند.
از نظر ابوالمعانی بیدل دهلوی، مسیح، پیغمبر تبسم است. در شرح همین یک جمله از او می باید کتابها نوشت و سالها گفتگو کرد.
