حق
توسعه پایدار،
حقوق
بین الملل توسعه
و
حقوق
اقتصاد
بین الملل و توسعه
دکتر مرتضی حیدری
1396 (2018)
ابراهیم عماد :
علت و بانی اصلی این موضوع مجوزها، در تعریف نامتناسب «نظام اقتصادی» جمهوری اسلامی و بخشهای سه گانه آن، که فقط بخش اول بطور کامل و بخش دوم بطور نیم بند، و بخش سوم آن بصورت غیر واقعی، از سال 1358 در اصل 44 قانون اساسی، شکل گرفته نهفته و بدینصورتی که در ویدئو به آن اشاره شده، تالی فاسدهای اقتصادی آن نمایان شده است.
این اصل تا کنون توسط قانونگذار اساسی (نه قانونگذار عادی) مورد بازبینی اساسی قرارنگرفته است.
راه حل زیربنائی برای بازبینی این اصل و بهینه سازی فضای کسب و کار در لینک زیر و پنج فایل صوتی تحلیلی حقوقی اقتصادی اساسی ذیل متن آن لینک ارائه شده است.
نظام اقتصاد جمهوري اسلامی ایران برپایه سه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی با برنامه ریزي منظم و صحیح استوار است.
بخش دولتی، شامل کلیه صنایع بزرگ، صنایع مادر، بازرگانی خارجی، معادن بزرگ، بانکداري، بیمه، تامین نیرو، سدها و شبکه هاي بزرگ آبرسانی، رادیو و تلویزیون، پست و تلگراف و تلفن، هواپیمایی، کشتیرانی، راه و راه آهن و مانند اینها است که به صورت مالکیت عمومی و در اختیار دولت است.
بخش تعاونی، شامل شرکتها و موسسات تعاونی تولید و توزیع است که در شهر و روستا بر طبق ضوابط اسلامی تشکیل می شود.
بخش خصوصی، شامل آن قسمت از کشاورزي،دامداري، صنعت، تجارت و خدمات می شود که مکمل فعالیتهاي اقتصادي دولتی و تعاونی است.
مالکیت در این سه بخش تا جایی که با اصول دیگر این فصل مطابق باشد و از محدوده قوانین اسلام خارج نشود و موجب رشد و توسعه اقتصادي کشور گردد و مایه زیان جامعه نشود مورد حمایت قانون جمهوري اسلامی است.
تفصیل ضوابط و قلمرو و شرایط هر سه بخش را قانون معین می کند.
مطالب مرتبط :