اصل 110 قانون اساسی

وظایف و اختیارات رهبر در قانون‏ اساسي‏ جمهوري‏ اسلامي‏ ايران

 

وظايف و اختيارات رهبر:

1.       تعيين سياستهاى كلى نظام جمهورى اسلامى ايران پس از مشورت با مجمع تشخيص مصلحت نظام.

2.       نظارت بر حسن اجراى سياستهاى كلى نظام.

3.       فرمان همه‏پرسى.

4.       فرماندهى كل نيروهاى مسلح.

5.       اعلام جنگ و صلح و بسيج نيروها.

6.       نصب و عزل و قبول استعفاى:

الف‌-  فقهاى شوراى نگهبان.

ب‌- عاليترين مقام قوه قضائيه.

ج‌- رئيس سازمان صدا و سيماى جمهورى اسلامى ايران.

د‌- رئيس ستاد مشترك.

ه‌- فرمانده كل سپاه پاسداران انقلاب اسلامى.

و‌- فرماندهان عالى نيروهاى نظامى و انتظامى.

 

7.       حل اختلاف و تنظيم روابط قواى سه گانه.

8.       حل معضلات نظام كه از طرق عادى قابل حل نيست، از طريق مجمع تشخيص مصلحت نظام.

9.        امضاى حكم رياست جمهورى پس از انتخاب مردم ـ صلاحيت داوطلبان رياست جمهورى از جهت دارا بودن شرايطى كه در اين قانون مى‌آيد، بايد قبل از انتخابات به تأييد شوراى نگهبان و در دوره اول به تأييد رهبرى برسد.

10.   عزل رئيس جمهور با در نظر گرفتن مصالح كشور پس از حكم ديوان عالى كشور به تخلف وى از وظايف قانونى، يا رأى مجلس شوراى اسلامى به عدم كفايت وى بر اساس اصل هشتاد و نهم.

11.   عفو يا تخفيف مجازات محكومين در حدود موازين اسلامى پس از پيشنهاد رئيس قوه قضائيه.

رهبر مى‌تواند بعضى از وظايف و اختيارات خود را به شخص ديگرى تفويض كند.