‎ ابراهیم عماد:

ضرورت عدم استفاده از کلمه دموکراسی
و استفاده بهینه از تکنولوژیهای نوین ارتباطات و تبادل اطلاعات،
برای سعادت بشریت و رهائی از ظلم دیکتاتوری ها
در فرایند توسعه فرهنگی اجتماعی پایدار در سطح بین الملل

در قرن بیست و یکم تغییرات شگرفی نظیر همین «تکنولوژیهای نوین ارتباطات و تبادل اطلاعات» » رخ داده است، و با سرعت هر چه بیشتر در حال توسعه هست که سیستمهای حکمرانی در کشورها اعم از سکولاری و دینی و قوانین فعلی آنها توان همیاری همزمانی با آنرا ندارند.

فعالین متخصص و دارندگان تجربه در بخشهای ششگانه فعالیتی (حقوقی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، اداری و اجرائی) در محیط اجتماعی، میتوانند بجای تکرار مکررات گذشته ولو خوب که در جا زدن در حال بیش نبوده و نیست، از آنها «تکنولوژیهای نوین ارتباطات و تبادل اطلاعات» استفاده بهینه برای ارائه مدلهای جدید برای رشد و توسعه پایدار جوامع بشری نمایند.

شما مخاطبان عزیز و این حقیر مشکلات را دیده، درک کرده و باور مشترکی برای احقاق حقوق ملتها داریم، فقط لحن گفتار و نوشتارمان در محیط اجتماعی فرق میکند. انتقاد و صرفا بیان مشکلات در جوامع (نظیر آنچه در ویدئوی چارلی چاپلین هنرمند بین المللی عزیز که بدون شک واقعیات زمانه خود را مطرح کرده است و ...)، فعلا با توجه به همین «تکنولوژیهای نوین ارتباطات و تبادل اطلاعات» از آب خوردن ساده تر شده است، ولی «ارائه راه حل محسوب» نشده و نمیشود.

سعادت بشریت برای رهائی از ظلم دیکتاتوری ها در سطح بین المللی (نه فقط منطقه خاور میانه) بستگی به ارائه راه حلها علمی کاربردی زیر بنائی جدید در بخششهای ششگانه فعالیتی در محیط اجتماعی کشورها که در بالا بدان اشاره کردم، داشته و دارد نه صرفا، تکرار مکررات گفتار گذشتگان ولو خوب، که محققان بین المللی در قرن بیست یکم آنرا «دادن درس اخلاق به روش قرن بیستمی» تلقی نموده و مینمایند که نتوانسته است به تنهائی پاسخگوی نیاز واقعی ملتها باشد و مشکلات جوامع را حل نماید.

تعریف کاملی از «دموکراسی» تا کنون نه در قرن بیستم و بیست و یکم ارائه نشده است و هر آنچه گفته شده صرفا مدلهای اجرائی در حکمرانی های متاثر از سیاست و سیاست بازی بوده و هست و نه تعریف اساسی و بنیادین آن، و همین موضوع یکی از علت های اساسی برای استفاده ابزرای از این کلمه «دموکراسی» توسط دیکتاتورهای قرن بیستمی و بیست و یکمی بوده و هست.

تا زمانیکه «اصل حاکمیت حق بصورت کاربردی با مرکزیت حقوق اشخاص(که ملتها را تشکیل میدهند) » و در محیط اجتماعی نهادینه نشود، استفاده از کلماتی نطیر «آزادی»، «دموکراسی»، «حقوق شهروندی» و ..... در جوامع، چیزی جز تکرار همان دادن درس اخلاق سیاسی وار قرن بیستمی تلقی نشده، نمیشود و نخواهد شد.

26/03/2016 (1395/01/07)

مطالب مرتبط :

نگرشی نو به توسعه حقوقی، اقتصادی، فرهنگی اجتماعی و اداری اجرائی پایدار

چارلی چاپلین و دیکتاتور بزرگ

برگشت به صفحه قبلی