حسین علیزاده
هنرمند فرهیخته و بنیانگذار مکتب علیزاده
«هنر واقعی تاریخ مصرف ندارد. »
هرچیزی که
«از دل برآید و همراه با آگاهی باشد ماندگار است»
هنر واقعی هیچگاه تاریخ مصرف ندارد؛ هنر هم مدرن و کلاسیک ندارد.
البته می تواند فرم ارائه آن مدرن یا کلاسیک باشد
اما اگر نشناخته ریشه ها را کنار نگذارند
این نگاه که این روزها هم دامن موسیقی ما را گرفته است به موسیقی ضربه می زند
و از ریشه جداست و یک نت آن را کسی به خاطر نمی سپارد
اما بداهه نوازی های امثال لطفی را هم مردم به خاطر خواهند سپرد
و او در ذهن های ما جاودانه است.
به ابد
راز و نیاز
باران
.... بزودی
ابراهیم عماد :
با احساس و عشق به توسعه فرهنگی پایدار موسیقی، و نهادینه کردن حقوقی آن در زندگی اجتماعی اشخاص، ویدئوی مروری بر زندگی و آثار استاد حسین علیزاده، را مشاهده، ضمن اینکه تمام اظهارات ایشان که از دل بر آمده و بر دل نشسته و مینشیند، مواردی مهم از آنها را که بواقع درسی برای همه
هست به اختصار تقدیم حضور میکنم :
» ارجحیت موسیقی بر کلام،
» کارهای من معلم من بوده اند،
» تخیلات من و ذهنیات من تا آخر عمر با من خواهد بود ، بشرط اینکه باهاش کار کنم،
» موسیقی من قطعا در قالب موسیقی سنتی نمیگنجد، بیشتر به خودم رجوع کردم، قطعا این خود زمانهای مختلفی در زندگی داره، فضاهای مختلفی داره و این خود هست که به آدم دیکته میکنه چطوری کار کند.
» آدم کلاس میره، درس میره، دانشگاه میره ، ولی بزرگترین معلم کار آدم، کارهای خود آدم هست. تجربه، شیرین ترین کاره برای یک هنرمند.
» زندگی که شما با هنر پیدا میکنید فراتر از فیزیکی هست که آنرا لمس میکنید.
» با تمام بیش ار نیم قرنی که از دوران کودکی ام گذشته، خیلی جالبه، چیزی در آدم تغییر نمیکنه، ممکنه که فقط و درک و درایت شما نسبت به آن چیزی که در درون شماست عوض بشه، خودم قبل از اینکه نبوغی در کارم داشته باشم و بیشتر احساس دارم و احساس من است که حالا خیلی موقع ها بظاهر ممکنه نبوغی در خودش نشون بده، ولی احساسه که منو می کشونه.
ابراهیم عماد :
برمن و ماهاست که مدنظر داشته باشیم که «حسین» فقط حسین خودش بعنوان یک فرد نیست، «حسین» های فرهنگی هنری که «کلام، هنر و مکتبشان» راوی «حقیقت ها و واقعیت ها» بوده، هست و خواهد بود. ضروریست بعنوان یک شخص اعم از حقیقی و حقوقی (نه فقط یک فرد) در جامعه مورد احترام و از حقوق اساسی فرهنگی اجتماعی اقتصادی و .... برخوردار باشند.